பசி

பசி

பஞ்சத்தின் மீதேறி

பவனி வந்தது

இனி எனக்கு

இங்கு இடமில்லை

என்றது அன்பு.

எனக்கும்

இதே கதிதான்

என்றது பண்பு.

இனி என்னை யார்

ஏற்றுக் கொள்வாரோ?

வேதனைக் கொண்டது வெட்கம்.

நீ தொலைந்தால்

எனக்கு நிம்மதி.

மகிழ்ச்சியானது வேட்கை.

என்னை மறந்துவிட

மனிதனுக்கு நேரம் வந்துவிட்டது

பெருமூச்சு விட்டது மானம்.

மானத்தையே மறந்துவிட்டால்

எனக்கு என்ன கதி?

தவித்தது மரியாதை.

தலைகுனிந்து குறுகி

நிலை உணர்ந்து

தள்ளாடியது ஈகை.

ஈகையே தலைகுனிந்தால்

இதயமொழி பேசப்படுமோ?

ஆதங்கப்பட்டது இரக்கம்.

இன்னும் சந்தேகமா?

கேள்வி கேட்டது

சண்டாள பொய்.

பசி வந்தால்

பத்தும் பறந்து போகும்!

மெல்ல சொன்னது உண்மை.

பிரிண்ட் எடுக்க